از من مخواه تأنی را در عمق وجودم که انگار تاب خورده است بی تابی با درونم 

از من مخواه آرامش را در عمق چشمانم که به بی تابی خوش ترم

 

بی تابی ام گاه تاب می خورد می رود بالا...

 آنجا که ادراک را متفاوت می کند از شنیده های تکراری

آنجا که دستی دراز می کند به امید چیدن خوشه ای از افلاکیان 

و تاب می خورد و هری می ریزد پایین 

بازمی گردد به زمین

 انگار آوار می شود کل زمین روی زمین

 

برچسب: دل نوشته

نوشته شده در دوشنبه 92/1/26ساعت 7:32 عصر توسط لیلا| نظر|